The Elder Scrolls Online: Morrowind

Sinds ik een dagje The Elder Scrolls Online: Tamriel Unlimited (hierna ESO) heb geprobeerd ben ik verkocht. Ik heb dan ook mijn best gedaan om het nieuwe chapter Morrowind te mogen reviewen. Het vreemde systeem dat Bethesda hanteert om ESO aan te bieden aan de consument leidt alleen tot een even vreemde conclusie.

Kwaliteit
MMORPG’s zijn een behoorlijke tijdsinvestering en daarom zijn fans van een bepaalde game erg fanatiek om hun hobby te verdedigen. Toegeven dat het allemaal een beetje matig is qua quests, graphics en voice acting betekent dat je moedwillig je tijd aan het verdoen bent. Het is daarom moeilijk om mensen te vinden die meerdere MMORPG’s spelen, laat staan gamers die van MMORPG overstappen. Hoe je het ook wend of keert, ESO is één van de mooiste MMORPG op het moment. Mooie graphics, ook al is het geen kleurenkanon, zoals een Koreaanse MMO. Volledige voice acting voor alle quests. Kwantitatief zijn er veel quests met de meeste van hoge kwaliteit. Lekkere user interface met de mogelijkheid om in eerste- of derdepersoonsperspectief te spelen. Ondersteuning voor de controller is aanwezig. Een goede en snel reagerende helpdesk, wat ook nodig is want de infrastructuur van de fora en de website kunnen een makeover gebruiken.

Geen uitbreiding
Bethesda ziet Morrowind duidelijk niet als een uitbreiding, maar als een extra hoofdstuk (chapter). Je hebt namelijk de mogelijkheid om een nieuw personage te beginnen met een eigen tutorial in de provincie Morrowind. Het is dus een ideale gelegenheid voor nieuwe spelers om ESO uit te proberen. Veel gamers willen ook opnieuw beginnen, omdat er meteen ook een nieuwe klasse beschikbaar komt, maar daarover later meer. De main quest kost ongeveer 30 uur om uit te spelen, maar daar draait het voor de meeste spelers niet om. Rondlopen en doen waar je zin in hebt is duidelijk het devies.

Het verhaal
Als je een nieuw personage aanmaakt in chapter Morrowind, dan begin je jouw avontuur aan boord van een schip onderweg naar Vvardenfell. Helaas worden jullie aangevallen door piraten en deze willen de passagiers en bemanning van het schip verkopen als slaven. Gelukkig bevrijdt huurmoordenaar Naryu Virian jullie en geeft je een tutorial hoe je jezelf staande kunt houden. Nadat jullie samen alle slaven hebben bevrijdt en de piraten in de pan hebben gehakt, ben je vrij om te doen wat je wilt. Al snel kom je erachter dat er problemen zijn rond de levende god Vivec en jouw verhaalmissies draaien om het oplossen van die moeilijkheden.

Het begintempo ligt lager dan bijvoorbeeld het begin van Ebonheart. Om warm te draaien heb je een aantal simpele quests die bestaan uit kleine klusjes doen en spulletjes pakken. Maar Vivec zijn paleis staat buiten de stad bovenaan een gigantische trap. Bethesda was zo lief om mij vanaf het begin een paard te geven en dan nog was het erg irritant om steeds heen en weer te banjeren. Na dat begin mag je meteen ook alle crafting quests afronden die uiteraard je weer op en neer laten gaan. Als je dat hebt gehad dan kun je echt beginnen aan het Morrowind-avontuur.

Het landschap
Hetgeen je meteen is opgevallen van alle beelden van Morrowind zijn uiteraard de gigantische paddenstoelen. Sommige beesten, zoals vlooien en kevers zijn verder uitvergroot en het is een leuke afwisseling van hetgeen we reeds kennen. De kleurtonen zijn hetzelfde gehouden en dat zorgt dat het prima in het geheel van Tamriel past. Bethesda had ook het trucje van CD Projekt RED kunnen doen: bij de Blood & Wine-uitbreiding is het gebied Toussaint in meer bonte kleuren weergegeven. Voor beide methoden valt iets te zeggen natuurlijk. Wat alles domineert is de aanwezigheid van de Red Mountain: een gigantische vulkaan in het midden van Vvardenfell. Telkens weer wordt je tijdens het gamen geconfronteerd met deze realiteit doordat je tegen heuvels oploopt, maar vooral door stromen lava waar je overheen moet springen.

De bevolking
Vvardenfell is de thuisbasis van de Dwemer, Chimer en nu ook de Dunmer (Dark Elves). In de tijd waarin wij rondstruinen in Morrowind zijn er twee soorten Dark Elves te vinden: elven die horen bij de Huizen en Ashlander-elven. De Ashlander aanbidden de oude goden en weigeren de drie levende goden Vivec, Sotha Sil en Almalexia te erkennen. Dat zien zij als blasfemie en zo’n gedachte is voor de Huis-elven ook weer blasfemie. Kort gezegd: ze liggen elkaar niet zo. Veel quests gaan dan ook over de spanningen tussen deze twee groepen. De Huizen zijn op zichzelf ook een broeinest van intriges, politiek en huurmoorden. De Morag Tong heeft het monopolie op deze huurmoorden en vanaf het begin maak je al kennis met hun praktijken. Er zijn ook andere bevolkingsgroepen te vinden in Vvardenfell, zoals de Argonians die nog recent als slaven werden gehouden. In sommige gebieden zijn ze trouwens nog gewoon slaven. Verder kwam ik in het begin een Khajiit tegen die de drug Skooma vervaardigde voor de ‘medicinale eigenschappen’. Erg jammer dat de vooroordelen over de Khajiit weer worden bevestigd, maar een hele leuke quest.

Herhalende herkenning
Wat de veteranen willen weten is uiteraard het verschil tussen Morrowind vergeleken met de rest van Tamriel. Ik kwam in Morrowind een geëmigreerde Imperial dame tegen die het perfect verwoorde: “Het is net Cyrodiil op de grote paddestoelen en hagedis-kippen na.” Inderdaad, het is gewoon meer van hetzelfde in een ander jasje. Omdat ESO sowieso een dijk van een spel is, is dit niet meteen erg vervelend. In Morrowind kun je van alles genieten waar je aan gewend bent in ESO. Er zijn zes kleine dungeons genaamd Delves waar je solo doorheen kunt rennen, twee grote dungeons voor groepen, bossfights en een nieuwe trial genaamd “The Halls of Fabrication” voor veteranen. Daarnaast zijn er twee nieuwe huizen in Morrowind te vinden waar je kunt wonen en die je naar eigen smaak kunt inrichten. Natuurlijk barst het weer van de quests overal waar je gaat, bloemetjes om te plukken, huizen om te plunderen en genoeg fauna om te villen. Het leuke is dat de verhaalmissies teruggrijpen naar verschillende missies die je al op Cyrodiil hebt gedaan. Overal zijn kleine knipogen en verwijzingen te vinden naar het vasteland. Oudgedienden die de originele game The Elder Scrolls III: Morrowind hebben gespeeld kunnen hier en daar ook hints vinden die daar betrekking op hebben. ESO speelt zich 700 jaar voor deze klassieke game af, maar veel aspecten van de topografie zijn bewaard gebleven.

Verrassende vernieuwing
Als je wilt rondreizen in de wereld dan kun je kosteloos van wayshrine naar wayshrine gaan. Maar je moet wel een keer bij beide wayshrines zijn geweest om dit te kunnen doen. In Morrowind zijn er Silt Striders als variant op de karavanen, gigantische insecten die je gratis naar andere plekken brengen. Helaas is er geen animatie dat je op de rug van deze mega-vlooi zit, maar wordt gewoon de andere locatie ingeladen. Daar aangekomen kun je uiteraard meteen een wayshrine in de buurt activeren en daarna met de volgende Silt Strider naar een andere plek. Je kan ook met boten naar andere locaties gaan, maar Silt Striders beslaan een groter gebied.

Dailies
Er zijn in Morrowind twee nieuwe typen dagelijkse quests die je kunt ophalen. Dit zijn verzoeken van de plaatselijke bevolking om misstanden aan te pakken. Het ene type kun je best alleen af en de andere is echt beter te doen in een groepje. Mocht je dus niet genoeg hebben aan de dagelijkse crafting quests, dan kun je ook hiermee uit de voeten.

Warden
Velen kijken reikhalzend uit naar de nieuwe Warden-klasse die uitkomt samen met de Morrowind. Het nut en speelgenot van deze klasse hangt af van de soort speler dat je bent. De Warden heeft healing en buff-spells en kan dieren en planten oproepen om hem te steunen tijdens gevechten. De healing en buffs-toverspreuken beslaan vaak een heel gebied (area of effect) en dat maakt deze klasse ideaal voor support in groepen. Het kostte mij wat tijd om te wennen aan de specifieke spells. Om zoveel mogelijk te ontdekken aan de Warden heb ik voornamelijk die skilltrees uitgetest. Er zijn drie verschillende skilltrees:

• Animal Companions: [vooral offensief] roep dieren op om voor je te vechten en een beetje healing
• Green Balance: [vooral defensief] gebruik planten voor healing van jezelf en al je vrienden in je omgeving.
• Winter’s Embrace: [offensief en defensief] buffs, schilden en hagelaanvallen.

De onderlinge spells werken wel goed samen, maar het is aan te bevelen ze te combineren met skills op onder andere wapengebied om zo zwaardere aanvallen te creëren. Een voorbeeld van mijn setup: Mijn beer loopt standaard naast me als bodyguard. Ik buff mezelf met ice fortress, wat het ergste weghaalt van toverspreuken en directe aanvallen. Als directe primaire aanval heb ik een groep grote mestkevers (shalk) die area of effect-damage doen. Bij grote tegenstand roep ik een soort vliegende kwal (Bull Netch ) die mij continue gezondheid geeft. Mijn backup-wapens zijn een zwerm irritante vleesetende vliegen (fetcherflies) en een soort valk (cliff racer) die een kamikaze-aanval uitvoert. Als PETA geen protest indient tegen al dit dierengeweld dan zijn ze erg inconsistent en selectief in hun verontwaardiging. Het is ook mogelijk om een veld vol bloemetjes of bomen op te roepen die mij en mijn kompanen gezondheid geeft, een heftige hagelbui op te roepen of vijanden naar mij toe te teleporteren, maar ik speel doorgaans solo en dan is de ‘hel-op-aarde’-aanpak iets praktischer.

Alle quests en PvE schalen mee naar je niveau. Rondlopen als een level 50 Warden maakt je dus nog niet onoverwinnelijk. Je hebt (uiteindelijk) een beer die je vergezelt op je omzwervingen. De meeste andere dieren die je oproept verdwijnen meteen na het uitvoeren van hun aanval. Het is zeker goed mogelijk om solo te spelen als Warden, maar in een groep heb je een veel grotere meerwaarde en gaat de vooruitgang voor ieder lid een stuk sneller. Je hebt erg veel healing-mogelijkheden, maar kunt ook schade toebrengen. Je beer vecht altijd wel, dus je bent offensief ook een aanwinst zonder daar iets actiefs voor te hoeven doen.

Battlegrounds
Vanaf level 10 kun je PvP doen en Morrowind introduceert een nieuwe PvP-modus genaamd Battlegrounds. Hier strijden drie teams van vier spelers tegen elkaar in hectische korte slachtpartijen. Er zijn drie verschillende onderdelen, die fans van het FPS-genre zeker bekend voorkomen.

• Team Deathmatch: Doodt zoveel mogelijk tegenstanders.
• Capture the Flag: Verover een andere vlag en breng die naar je basis, terwijl je ook je eigen vlag beschermt.
• Domination: Verover locaties op de kaart en verdedig deze. De langer je een locatie als team onder controle hebt, de meer punten je verdient.

Via een ingame menu kun je je opgeven voor Battlegrounds, maar je kan niet aangeven welke van de drie onderdelen je wilt spelen. Het is dus een loterij waar je in terechtkomt. Het is mij nog niet bekend of dit systeem zo blijft.

Battlegrounds is een leuke toevoeging, maar voor mij meer een gimmick. Ik speel dit soort onderdelen niet, behalve in For Honor waar de hele game om Domination draait. Ik kan mij  voorstellen dat het voor gamers met een FPS-achtergrond een leuke afwisseling is. Zij kunnen meteen hun vertrouwde strategieën toepassen en zo mooie scores neerzetten. Voor RPG-liefhebbers als ikzelf zijn de dungeons nog steeds veel leuker om te doen. Welke modus je ook kiest om te spelen, je verdient er sowieso Alliance-punten en xp mee. Battlegrounds geeft daarnaast ook een aantal nieuwe achievements, deelt medailles uit en houdt leaderboards bij. Als jij in de wekelijkse leaderboard hoog eindigt, dan verdien je een leuke beloning.

Betaalmodel
Er zijn MMORPG’s waarbij je een abonnement nodig hebt, het pay to play-model zoals World of Warcraft dat hanteert. Je betaalt iedere maand een bedrag en geniet van een kwalitatief puike game. Er zijn free-to-play MMORPG’s zoals Skyforge en Revelation Online. Je speelt gratis en kan voor geld extra (cosmetische) zaken en boosts kopen. En dan heb je buy-to-play games, waarbij je een bepaald bedrag betaalt en dan kunt spelen. Denk dan aan bijvoorbeeld Gloria Victis. ESO heeft een combinatie van buy-to-play en een abonneeservice, wat het een buitenbeentje maakt. Je betaalt een bedrag (let op aanbiedingen, want dit bedrag kan erg variëren) en kunt naar hartenlust spelen in de wereld. Maar als je daarnaast een Plus Membership neemt door elke maand ten minste €10,99 te betalen, dan krijg je extra quests, toegang tot alle DLC, extra crowns (ingame betaalmiddel), meer xp en een fantastische craftbag. Deze craft bag is de reden dat ik een Plus Membership heb genomen. Alle andere extra’s zijn geinig en leuk, maar echt veel minder belangrijk.

Craft bag
Degenen die ervaring hebben met Skyrim weten dat je bijna alles in deze wereld kunt oppakken en meenemen. Emmers, kopjes, kaarsvet, goud, alles kan zo in je tas. In ESO heb je ook een instelling zodat je personage meteen alles oppakt wat er te graaien is. Maar die tas raakt op die manier heel snel vol. Voor iedereen die een Plus Membership heeft is er een craft bag. Alle ingredienten die je kunt gebruiken om mee te craften worden niet in je inventaris, maar als het ware in de cloud opgeslagen. Je hebt het altijd bij je en er zit geen limiet op. Mocht je besluiten geen abonnee meer te zijn, dan kun je geen spulletjes meer in de craft bag kwijt. De spullen die nog in je craft bag zitten kun je er nog wel uithalen. Een craft bag creëert een zorgeloze manier van spelen en daar houd ik van.

Prijzen
De standaard prijs van ESO is € 29,99. Dan heb je de game en kun je rondrennen en genieten van Tamriel. De Gold Edition kost € 49,99 en geeft je toegang tot de basisgame en ook alle DLC. De prijzen voor het Morrowind-chapter staan hieronder.

• Standard Edition van $59.99: The Elder Scrolls Online: Morrowind en The Elder Scrolls Online: Tamriel Unlimited
• Upgrade Edition van $39.99: The Elder Scrolls Online: Morrowind, te koop via online stores
• Digital Collector’s Edition van $79.99: The Elder Scrolls Online: Tamriel Unlimited en Morrowind plus een mount, pet en exclusieve emotes
• Digital Collector’s Upgrade van $59.99: The Elder Scrolls Online: Morrowind plus een mount, pet en exclusieve emotes. Te koop via online stores
• Collector’s Edition van $99.99: Alles van de digital Collector’s Edition plus een Dwarven Colossus figurine, een map van Morrowind, een boek en een exclusief steelbook.

Iedereen die één van deze pakketten koopt krijgt er een Discovery Pack bij. Daar zit het volgende in:

• Exclusieve Warden outfit
• Dwarven War Dog – een hond als huisdier die dus niet meevecht.
• Schatkaarten
• Dwarven Crown Crate – Een krat met een willekeurige inhoud, varierend van mount en huisdier tot kleding
• Experience Scrolls – deze scrolls geven je twee uur lang 50{976383d11fa462518c399b0112faa94e01f0c66c0dce8eb92c59d6f2520bde40} extra xp

Maar nu komt het: iemand met een Plus Membership heeft toegang tot alle DLC en een craft bag. Omdat een craft bag in mijn ogen onontbeerlijk is, is het dan ook aan te raden voor iemand die de game niet kent om sowieso de standaardeditie aan te schaffen. Als je de game een beetje begrijpt en doorhebt hoe alles werkt, dan heb je de optie om een maand lang lid te worden. Je hebt dan dus ook alle DLC en die belangrijke craft bag. Helaas zit daar nog steeds geen Morrowind bij, maar dan weet je zeker of het voor jou de moeite waard is. Iemand die de Collector’s Edition aanschaft heeft namelijk na al dat geld betaald te hebben nog steeds geen craft bag, maar dus wel Morrowind. Het is verstandig om het zekere voor het onzekere te nemen als je twijfel hebt.

Bethesda heeft soms aanbiedingen waarbij de prijs sterk zakt. Mijn exemplaar van ESO kostte mij maar €9,99. Deze aanbieding is in de tussentijd nog een keer voorbijgekomen. Als je dus oplettend bent en kunt wachten… In het ergste geval betaal je dus €29,99 + €12,99 = €42,98 voor een leven lang ESO en een maand toegang tot alle extra’s om te kijken of je een Plus Membership de moeite waard vind. In mijn optiek is Morrowind de extra uitgave absoluut waard en ik heb deze na de bèta gespeeld te hebben dan ook meteen ge-preorderd.

Conclusie
Morrowind geeft je meer ESO en dat is goed. Een groot extra gebied, een nieuwe klasse, nieuwe PvP-modus, meer (daily) quests, meer lore .. erg veel meer. Het biedt een goede gelegenheid voor nieuwe spelers om ESO en kans te geven. Anderzijds heeft ESO zelf ook al meer dan voldoende te bieden om je aandacht vast te houden. ESO is één van de beste MMORPG van dit moment en er is nu nog meer om van te genieten.

 

Minpunten